Fietsen van Pau (FR) naar Santiago de Compostella (ES)

[Pablo:] Hoe groter de inspanning, hoe rijker de beloning. Gisteren hebben we 155 km gefietst, en vandaag maken we er daarom een korte dag van – Leon ligt op een kleine 45 km van El Burgo Ranero, en het lijkt ons gepast om daar te slapen. Dat geeft ons namelijk de gelegenheid om tijd apart te zetten voor musea, cultuur, monumenten … Een positieve afwisseling van de normale dagindeling die uit trappen, eten, slapen en blogschrijven bestaat. Bovendien voorspelt het weermannetje voor vandaag bijna tropische warmte – fietsen in zulke omstandigheden is ook minder aantrekkelijk. Beseffend dat de afstand die we vandaag af moeten leggen aanzienlijk korter is dan we gewend zijn, genieten we van een paar extra uurtjes slaap. We worden pas om halfnegen wakker en lopen om kwart over negen omlaag. Die acht uurtjes slaap blijken nodig te zijn, maar we blijven in een soort van verdufte, catatonische staat tot we in Mansilla de las Mulas een café con leche met een klein hojaldre (zoetigheidje)

[Steven:] Het is kwart voor twaalf. We zijn pas een half uurtje in ons hotel. We zijn doodop en willen graag naar bed. Ik hou dit dus kort. De reden van onze late aankomst en moeheid, is dat we vandaag 155 km hebben gereden. Prijsvraag: wat is de reden waarom we vandaag zo’n lang stuk hebben gefietst? 1) we hebben een zonnesteek opgelopen, en/of een klap van een windmolen gekregen (die heb je veel hier!); 2) de schoonheid van het landschap, en met name de vele zonnebloemen, hebben onze aandacht afgeleid van de kilometerteller; 3) we willen graag meer voldoening, en die hopen we te krijgen door grotere inspanning; 4)  vóórdat Carlien komt,  willen we graag zoveel mogelijk kilometers maken; 5) we willen boete doen voor de wat excessieve manier waarop we gisteren hebben getest of Burgos met recht ‘ la capital española de la gastronomía ’ is; 6) Steven kreeg een lekke band; we bouwden meteen 2 uur reparatietijd in ons schema in, maar toen bleek dat we de band in 10